
In dit blog omschrijven we een stappenplan wat u kan helpen met stress- en sombermakende gedachten om te gaan.
We leven in een bijzondere tijd, die niemand van ons ooit heeft meegemaakt. De ene maatregel van de overheid volgt de andere op, met allerlei gevolgen voor ons persoonlijke leven.
Kinderen die thuis onderwijs krijgen, ouders die dat onderwijs moeten verzorgen, beperking van sociale contacten, onzekerheid over werk en inkomen, nijpende situaties voor ondernemers.
Over deze situaties hebben we veel gedachten, waaronder stressmakende en sombermakende gedachten. Als gevolg hiervan kunnen we ons somber en neerslachtig of juist angstig of paniekerig voelen. Als gevolg daarvan gaan we soms minder bewegen, hebben moeite om ons bed uit te komen, reageren we ons af op onze omgeving. Als dit langere tijd aanhoudt, kunnen we ons in steeds grotere mate overgeven aan zwaarmoedigheid, paniekgedachten en moedeloosheid en gevoelens van machteloosheid.
Herkent u zich wellicht in de volgende gedachten:
In dit blog omschrijven we een stappenplan wat u kan helpen met deze stress en deze gedachten om te gaan.
Hoe werkt het stappenplan?
Dit stappenplan is gebaseerd op het volgende: elke gedachte die we over een situatie hebben, heeft invloed op onze emoties en ons gedrag. Een gedachte kan dus een heftige en minder heftige emotie tot gevolg hebben. Daar juist die gedachte met je gezonde verstand te benaderen, krijg je meer rust en kan je je beter richten op gewenst gedrag in het hier en nu.
U analyseert uw gedachten en gevoelens en zet daar andere, meer reële gedachten tegenover. Dit helpt om overmatige angstgevoelens meer in balans te brengen.
We nemen dit plan door aan de hand van een voorbeeld.
U hoort van de maatregel van de overheid dat bewoners van verpleeghuizen niet meer bezocht mogen worden, terwijl uw moeder in een verpleeghuis verblijft. U raakt onmiddellijk in paniek en kunt de gedachte dat u uw moeder niet kunt bezoeken niet meer van u afzetten. U ligt er ’s nachts wakker van en als u in de ochtend ontwaakt, is dat gevoel van paniek overgegaan in een gevoel van machteloosheid en zwaarmoedigheid.
1. De eerste vraag: wat voel ik?
Paniek, machteloosheid en zwaarmoedigheid.
2. Welke gedachten kwamen er op?
Ik zie mijn moeder nooit meer. Straks is er niemand bij haar als ze gaat sterven.
3. Is het realistisch wat ik dacht?
Ik neem aan dat ik mijn moeder NOOIT meer zie, maar ik kan haar op z’n minst nog bellen. Straks is er NIEMAND bij haar als ze gaat sterven. We weten niet wanneer ze gaat sterven, ze is nu nog relatief gezond en er wordt goed voor haar gezorgd. Het kan zijn dat er niemand bij is wanneer ze sterft. Dat zou ik moeilijk vinden. Waarschijnlijk is het vooral de gedachte dat er niemand bij MAG zijn wanneer ze sterft. Of dit ook echt zo is, dat kan ik onderzoeken en navragen. En het is goed om nu het nog kan met mijn moeder te spreken over de belangrijke zaken waarover ik haar nog wil spreken. Misschien kunnen we het ook wel hier over hebben.
Kunt u zich voorstellen dat deze persoon na dit ‘gedachte experiment’ te doen, zich een stuk rustiger voelt?
We beseffen dat dit niet altijd zo makkelijk gedaan is. Daarom staan we tot uw beschikking voor een telefonisch consult. We beseffen dat we in deze tijd ook als organisatie onze helpende hand dienen te bieden. Neem hiervoor gerust contact met ons op via 0318-830226 of info@buntgroep.nl!